In Aken worden iedere keer weer belangrijke archeologische vondsten gedaan tijdens dieptebouwwerkzaamheden. Ook op het terrein van de Elisengarten. Hier ontdekten wetenschappers tijdens systematische opgravingen tussen 2007 en 2010 ongeveer 70000 objecten van historische waarde, van de jonge steentijd tot de middeleeuwen. De Archeologische Vitrine, een lichte roestvrijstalen constructie van het Akense bureau kadawittfeldarchitektur, biedt een 60m2 grote blik in de oorspronkelijke 200 m2 grote opgravingplaats.

Vuursteen en doctorsinstrumenten

De oudste vondsten die hier te zien zijn dateren uit de het Midden Neolithicum (4700-4550 v. Chr.): een werkplaats – een zitsteen – en een half afgewerkte stenen bijl. Voor het maken van de bijlen gebruikten de handwerkers vuursteen, dat uiterlijk tegen het einde de 4e eeuw op de Lousberg werd gewonnen.

Rond het jaar 0, tijdens de vroege Romeinse periode, was Aken ongeveer 30 hectaren groot. De opgravingen tonen aan dat de mensen toen in vakwerkhuizen woonden. In de loop van de eerste eeuw werden ook de eerste stenen gebouwen met dakpannen en geverfde muren gebouwd. Luxe woningen hadden ook muur- en vloerverwarming (hypocaustum). Resten hiervan uit de 3e eeuw zijn in de Archeologische Vitrine te bezichtigen.

In de 2e en 3e eeuw n. Chr. kende „Aquae Granni“ een bloeiperiode. Handelaren en handwerkers bepaalden het stadsbeeld. De belangrijkste vestigingsfactor waren de thermale bronnen. Rondom de Büchel werden baden en tempels gebouwd. Een van deze gebouwen was een soort herberg. Onderzoekers ontdekten resten hiervan in de Elisengarten. In deze herberg werden badgasten en patiënten ondergebracht op kamers van 12 m2. Sondes voor de verzorging van wonden en een pincet, opgegraven door de archeologen, bevestigen geneeskundige verzorging op deze plek.

In de 2e eeuw werd in de herberg een kleine tempel (aedicula) ingebouwd. Welke god hier werd vereerd is echter niet bekend. Al tegen het einde van de 2e eeuw was de tempel niet meer in gebruik.

Benen kammen

Enkele Romeinse gebouwen waren tot ver in de vroege middeleeuwen bewoond. Uiterlijk in de 8e eeuw werd hier een palts opgericht – gedeeltelijk binnen de Romeinse vesting. Rond 800 liet Karel de Grote de Mariekerk bouwen. Uit de Karolingische tijd dateren resten van een graf en een deel van een kelder.

Invallen van de Noormannen tegen het einde van de 9e eeuw kunnen ertoe hebben geleid dat het aantal inwoners daalde in de 10e en 11e eeuw. Rond 1100 stegen de inwonersaantallen weer. De laatste Romeinse muren werden afgebroken. De stenen werden gebruikt bij de bouw van nieuwe gebouwen, o.a. voor de „stadstuin” van de abdij Stablo-Malmédy, waarvan de grote delen van de muur nu nog bestaan. In voormalige Romeinse fundamenten werden benen en gewei gevonden, afval van een beeldhouwerwerkplaats. Hiervan maakten de handwerkers grepen, naalden, kammen en schaakstukken.

Na 1171 werd de eerste stadswal, de Barbarossamuur, rond de middeleeuwse stad gebouwd. Langs de Elisenbrunnen richting Hartmannstraße is het verloop van de muur in het keienplaveisel gemarkeerd.

In een cisterne buiten de vitrine ontdekten archeologen knikkers van steen en leem – knikkerspel. Een stukkinderspeelgoed, dat ook werd gebruikt als munitie voor speciale blaaspijpen waarmee op vogels werd gejaagd.

Meer informatie:
www.archaeologische-vitrine.de

Meer informatie (duits):
www.zeitreise.ac
www.aachen.de/elisengarten

Station Elisenbrunnen